De race!
Oorsprong
Het circus maximus werd voor verschillende doeleinden gebruikt maar hoofdzakelijk voor de wagenrennen. Op aangewezen feestdagen werden races gehouden. De romeinen hebben het wagenrennen waarschijnlijk over genomen van de Etrusken die het op hun beurt weer hadden overgenomen van de Grieken. De romeinen zijn zeker ook beïnvloed door de Grieken nadat ze het hadden veroverd.
De Teams
In het circus streden 4 teams tegen elkaar, elk team stelde een politieke stroming voor. De vier teams waren: Russata ( de Roden), Albata ( de Witten), Prasina ( de Groenen) en Veneta (de Blauwen). Met een vierspan racen was de meest voorkomende vorm van racen, soms reden ze met een achtspan.
Hoe ging het in z’n werk?
De renners werden opgesteld voor de start aan een kant van het middenstuk van de baan. Ze starten vanuit de carceres De race werd gestart door de keizer ,of de gastheer van de race, die een doekje liet vallen. Dit was het signaal voor de start. De race was 5 kilometer lang en de wagens moesten zeven keer rondom de spina heen gaan. Op de hoeken van de spina stonden de keerpalen, deze heette de metea. Om als snelste uit de bocht te komen moest je de bocht zo kort mogelijk nemen. Veel wagens kwamen niet ongeschonden uit de strijd in de bocht. De menners hinderden elkaar om te winnen. Daarom was het zo dat vele wagens verongelukten in de bochten. De wagens sloegen om of de menner werd uit de wagen geslingerd. Vaak vonden paarden en menners hier de dood. Crashes waarbij de wagen was vernietigd en waar iemand, mens of paard, de dood vond werd een naufragium genoemd. Dit is latijn voor schipbreuk. Het publiek was fan van deze ongelukken.
Puntentelling
Op de uiteindes van de spina stonden zeven eieren en zeven dolfijnen. Deze werden gebruikt om de rondes te tellen die al gereden waren. Maar volgens andere bronnen staan er alleen zeven eieren en zijn dat de tegenhangers van de Griekse dolfijnen. Het is dus onduidelijk wat er werd gebruikt om de rondes af te tellen. Bij iedere ronde die was gereden werd er een ei verwijderd of de met water gevulde dolfijn werd omgekiept waarbij het water in een marmeren bak kwam.
Wie kreeg de prijs?
In Griekenland was het zo dat de menners niet de baas van de paarden waren. Een rijk persoon huurde de menners in. Dus het prijzen geld ging naar de baas van de paarden. Om hun win kansen te vergroten liet iemand soms meerdere wagens in de race mee lopen. Het was dan onmogelijk om ze allemaal zelf te besturen dus huurde hij iemand in. Maar bij de Romeinen kregen de menners zelf het geld. De menners van de wagens waren meestal slaven of vrijgelatene, de laatste hadden een lage sociale status. Doordat de wagen rennen zo populair zijn konden de menners grote roem vergaren.
WEDDEN!
Het was erg populair om te wedden op de races, dit is ook de belangrijkste reden waarom deze sport zo populair was in het oude Rome.
Het circus maximus werd voor verschillende doeleinden gebruikt maar hoofdzakelijk voor de wagenrennen. Op aangewezen feestdagen werden races gehouden. De romeinen hebben het wagenrennen waarschijnlijk over genomen van de Etrusken die het op hun beurt weer hadden overgenomen van de Grieken. De romeinen zijn zeker ook beïnvloed door de Grieken nadat ze het hadden veroverd.
De Teams
In het circus streden 4 teams tegen elkaar, elk team stelde een politieke stroming voor. De vier teams waren: Russata ( de Roden), Albata ( de Witten), Prasina ( de Groenen) en Veneta (de Blauwen). Met een vierspan racen was de meest voorkomende vorm van racen, soms reden ze met een achtspan.
Hoe ging het in z’n werk?
De renners werden opgesteld voor de start aan een kant van het middenstuk van de baan. Ze starten vanuit de carceres De race werd gestart door de keizer ,of de gastheer van de race, die een doekje liet vallen. Dit was het signaal voor de start. De race was 5 kilometer lang en de wagens moesten zeven keer rondom de spina heen gaan. Op de hoeken van de spina stonden de keerpalen, deze heette de metea. Om als snelste uit de bocht te komen moest je de bocht zo kort mogelijk nemen. Veel wagens kwamen niet ongeschonden uit de strijd in de bocht. De menners hinderden elkaar om te winnen. Daarom was het zo dat vele wagens verongelukten in de bochten. De wagens sloegen om of de menner werd uit de wagen geslingerd. Vaak vonden paarden en menners hier de dood. Crashes waarbij de wagen was vernietigd en waar iemand, mens of paard, de dood vond werd een naufragium genoemd. Dit is latijn voor schipbreuk. Het publiek was fan van deze ongelukken.
Puntentelling
Op de uiteindes van de spina stonden zeven eieren en zeven dolfijnen. Deze werden gebruikt om de rondes te tellen die al gereden waren. Maar volgens andere bronnen staan er alleen zeven eieren en zijn dat de tegenhangers van de Griekse dolfijnen. Het is dus onduidelijk wat er werd gebruikt om de rondes af te tellen. Bij iedere ronde die was gereden werd er een ei verwijderd of de met water gevulde dolfijn werd omgekiept waarbij het water in een marmeren bak kwam.
Wie kreeg de prijs?
In Griekenland was het zo dat de menners niet de baas van de paarden waren. Een rijk persoon huurde de menners in. Dus het prijzen geld ging naar de baas van de paarden. Om hun win kansen te vergroten liet iemand soms meerdere wagens in de race mee lopen. Het was dan onmogelijk om ze allemaal zelf te besturen dus huurde hij iemand in. Maar bij de Romeinen kregen de menners zelf het geld. De menners van de wagens waren meestal slaven of vrijgelatene, de laatste hadden een lage sociale status. Doordat de wagen rennen zo populair zijn konden de menners grote roem vergaren.
WEDDEN!
Het was erg populair om te wedden op de races, dit is ook de belangrijkste reden waarom deze sport zo populair was in het oude Rome.